U Her­ceg No­vom sre­li smo No­vljan­ku Anu Mra­če­vić i nje­nog pri­ja­te­lja Slo­bo­da­na Ata­na­so­va. Bi­li su na po­lo­vi­ni svo­je avan­tu­re bi­ci­klom. Is­pri­ča­li su za „Dan” ka­ko su put od No­vog Sa­da do mo­ra pre­šli na bi­ci­kli­ma i da će na­zad da se vra­te na isti na­čin.
Za 11 da­na pre­šli su 1.400 ki­lo­me­ta­ra, vo­zi­li na­smi­ja­ni, tru­bi­li, ot­po­zdra­vlja­li zna­ti­želj­nim. Raz­go­va­ra­li s lju­di­ma...
– Naš od­mor za­po­če­li smo na bi­ci­kli­ma pr­vom fa­zom pu­ta No­vi Sad – Her­ceg No­vi – Bar, a dru­ga fa­za je Niš – No­vi Sad. Ja sam ro­đe­na u Her­ceg No­vom, a Slo­bo­dan ima rod­bi­nu u Ni­šu i zbog to­ga smo ovu tu­ri­stič­ku ru­tu po­di­je­li­li u dvi­je fa­ze – ka­že sim­pa­tič­na Ana. – U po­čet­ku je to bi­la la­ga­na vo­žnja po rav­ni­ci pre­ko Fru­ške go­re do Srem­ske Mi­tro­vi­ce, gdje smo svra­ti­li do Sir­mi­ju­ma, ar­he­o­lo­škog na­la­zi­šta. Pro­du­ži­li smo, i pr­vo no­će­nje bi­lo je u Lo­zni­ci, po­red Dri­ne u vi­kend na­se­lju, gdje smo na­šli mje­sto za ša­tor. Pu­to­va­nje smo na­sta­vi­li pre­ma Lju­bo­vi­ji, gdje smo se sklo­ni­li od ja­kog sun­ca. Taj od­mor smo is­ko­ri­sti­li za pa­u­zu i jed­no div­no ku­pa­nje u hlad­noj ri­je­ci. Tu smo raz­go­va­ra­li sa mje­šta­ni­ma. Pred sa­mi ula­zak u Ba­ji­nu Ba­štu do­če­ku­je nas do­bro po­zna­ti pri­zor u vi­du pe­ca­ro­ške ku­ći­ce na vo­di. To tre­ba do­ži­vlje­ti – kaže Ana.
Nji­hov tre­ći dan od Ba­ji­ne Ba­šte za­po­čeo je vo­žnjom ka Vi­še­gra­du.
– Put ka Pe­ru­ći­ci i hi­dro­e­lek­tra­ni Ba­ji­na Ba­šta ide pa­ra­lel­no sa Dri­nom, pa nam je po­gle­de od­vla­či­la ta pre­li­je­pa ri­je­ka. Ubr­zo sti­že­mo do po­to­ka, tj. ri­je­ke Vre­lo, ko­ja svoj „ži­vot” dug 365 me­ta­ra pre­da­je Dri­ni u vi­du sim­pa­tič­nih vo­do­pa­da. HE Ba­ji­na Ba­šta dje­lu­je pre­li­je­po, kao i uspon ka Mi­trov­cu, ko­ji nam se „po­dru­glji­vo” smje­škao, sprem­no nas oče­ku­ju­ći, gdje smo sta­zu od 15 ki­lo­me­ta­ra sa­vla­da­li pe­nju­ći se sa 200 me­ta­ra nad­mor­ske vi­si­ne na 1.100 me­ta­ra. Bi­lo je ma­lo na­por­no, ali i to tre­ba do­ži­vje­ti. Put nas da­lje vo­di pre­ma Mo­kroj go­ri, gdje nas je če­kao spust oko 15 ki­lo­me­ta­ra, sa pre­li­je­pim pred­je­li­ma. Sle­de­ća sta­ni­ca je bio gra­nič­ni pre­laz Ko­tro­man (Sr­bi­ja) i Var­di­šte (BiH), ko­ju br­zo pro­la­zi­mo. I sti­že­mo u Vi­še­grad. Tu smo ob­i­šli An­drić­grad. I na­rav­no most na Dri­ni. Pro­ba­li bo­san­sku pi­tu is­pod sa­ča. Ša­tor smo di­gli po­red ri­je­ke Lim, gde on uvi­re u Dri­nu i gdje vas pri­ro­da osta­vlja bez da­ha – svje­do­či ovo za­ni­mlji­vo pu­te­še­stvi­je ka mo­ru Slo­bo­dan Ata­na­sov.
Pri­ča­ju­ći o pu­to­va­nju ka rod­nom gra­du, Ana ka­zu­je o nji­ho­vom če­tvr­tom da­nu pro­ve­de­nom na bi­ci­klu. Bio je to put ka Fo­či. – U Fo­či smo se sklo­ni­li u auto-kamp „Dri­na”, gdje smo osta­li do sju­tra­dan po­pod­ne. Pri­jat­ni do­ma­ći­ni i pre­li­jep kamp na sa­moj Dri­ni. Uju­tro smo oti­šli na raf­ting. Pe­tog dana nas je če­ka­la eta­pa Fo­ča–Tre­bi­nje. Bi­la je to la­ga­na vo­žnja do Tre­bi­nja i po­sje­ta Her­ce­go­vač­koj Gra­ča­ni­ci, oda­kle se pru­ža po­gled na grad i ri­je­ku Tre­bi­šnji­cu i mo­sto­ve ko­ji osta­vlja­ju bez da­ha. Še­sti dan bi­la je vo­žnja od Tre­bi­nje i pri­bli­ža­va­nje pla­vom Ja­dra­nu pre­ko Du­brov­ni­ka ka mo­joj Su­to­ri­ni i Her­ceg No­vom. Pro­vo­za­li smo se ma­lo Du­brov­ni­kom i upu­ti­li u moj rod­ni grad. Vje­ruj­te mi, to je naj­ljep­ši grad na pri­mo­r­ju. Tu smo se za­dr­ža­li pet da­na, da se ma­lo od­mo­ri­mo i na­rav­no ku­pa­mo. Dio vre­me­na po­sve­ti­la sam rod­bi­ni i pri­ja­te­lji­ma. Po­sli­je pe­to­dnev­ne pa­u­ze na­sta­vi­li smo na­šu bi­ci­kli­stič­ku ekskur­zi­ju. Pro­vo­za­li smo se Bo­ko­ko­tor­skim za­li­vom od Her­ceg No­vog pre­ko Ri­sna–Pe­ra­sta–Ko­to­ra. Po­sje­ti­li smo i Ti­vat i upu­ti­li se pre­ko Bu­dve ka Pe­tro­va­cu, Su­to­mo­ru i Ba­ru. Ob­i­šli smo sva­ki grad i brč­nu­li no­ži­ce još jed­nom u sla­noj vo­di. U Ba­ru smo sje­li u auto­bus za Niš, oda­kle po­či­nje na­ša dru­ga fa­za pu­to­va­nja.
Tekst i fo­to Z. Ša­ko­tić